Бацька паехаў на ўсход, а ў групе (былых вязняў), якая вярнулася ў Мінск у 1941 годзе, быў адзін … жахлівычалавек… Я добра памятаю, як група паліцаяў прыйшла да нас на вуліцу Энгельса. Узначаліваў гэтую групу чалавек, які сядзеў у адной турме з маім бацькам. Ён ужо быў начальнікам. Маму бабуля схавала на гарышчы. Маме тады было 32 гады… яна была на гарышчы, і паліцаі жылі ў доме некалькі дзён. Так вось гэты чалавек час ад часу з’яўляўся ў нас па вуліцы Энгельса і мама аддала яму ўсё, што ў нас засталося, і некалькі каштоўных рэчаў. Ён ведаў, што мой тата яўрэй і маё жыццё павінна скончыцца ў гета. У маёй маці былі сябры, але яўрэяў не было, але ў многіх з іх былі мужы-яўрэі. Гэтых сяброў забралі ў канцлагеры, а дзеці загінулі. Так што я цудам застаўся жывы.