Гэта сястра маёй мамы Рэбэка (у сярэдзіне), медсястра падчас Першай сусветнай вайны з параненымі ў палявым шпіталі, дзе яна раней працавала. Здымак быў зроблены ў Таліне ў 1914 годзе. Я не ведаю, ці былі ў маёй маці і яе сясцёр яўрэйскія імёны. У іх маглі быць яўрэйскія імёны, але яны не выкарыстоўваліся ў сям’і. Мае бабуля і дзядуля былі рэлігійнымі. У сям’і адзначаліся яўрэйскія традыцыі. Адзначаліся шабат і яўрэйскія святы. Пакуль дзеці былі маленькімі, яны бралі ўдзел у рэлігійным жыцці сям’і, а калі выраслі, сталі атэістамі. Вядома, усе яны, калі ехалі да бацькоў на яўрэйскія святы, проста аддавалі даніну павагі да традыцый. Нягледзячы на тое, што дзед быў простым работнікам, ён хацеў, каб яго дзеці атрымалі добрую адукацыю. Усе яны хадзілі ў рускі ліцэй, так як яўрэйскіх ліцэяў у той час не было. Пасля заканчэння ліцэя дочкі так і не атрымалі вышэйшую адукацыю, бо ў ліцэі яны атрымалі настолькі рознабаковыя і глыбокія веды, што іх хапіла для працы на даволі сур’ёзных пасадах. Рэбэка была адзінай, хто з’ехаў у латвійскі горад Рэвель (цяперашняя сталіца Эстоніі – Талін) і паступіла там ва ўніверсітэт, але яна сышла з універсітэту з пачаткам Першай сусветнай вайны і накіравалася ў палявы шпіталь у якасці медсёстры. Пасля вайны яна вярнулася ў Мікалаеў. Рэбэка была замужам за афіцэрам Міхаілам Севастопальскім. У іх нарадзілася дачка Сафія. Рэбэка была хатняй гаспадыняй. Яна была выдатнай кухаркай і бездакорнай гаспадыняй. Калі яна памірала, яна не была такой як раней, і ў яе было самае доўгае жыццё.
Памяць – адукацыйная праграма Centropa па гісторыі яўрэяў ХХ стагоддзя ў Беларусі і Расіі.
Ⓒ 2020 Centropa — Усе правы абаронены
Юрыдычная інфармацыя — Палітыка прыватнасці
Cookie Settings.