Марыя Янава

Гэта мая мама Марыя Янава. Фатаграфія была зроблена ў Маскве ў 1939 годзе. Калі мы з сястрой Яўгеніяй былі маленькімі, мама не працавала, а гадавала нас. Яна пачала працаваць, калі мы пайшлі ў школу. Яна працавала ў выдавецтве «Дзяржлітвыдат». Там яна прапрацавала да пенсіі. Сваю кар’еру яна пачала ў якасці машыністкі, затым стала адміністрацыйным сакратаром. Яна кіравала працай рэдактараў, перакладчыкаў, машыністак, распаўсюджвала сцэнары. У цэлым яна адказвала за тэхнічную і арганізацыйную частку працы. Мая мама была знаёмая са многімі пісьменнікамі і паэтамі. Мая мама была самай дасведчанай супрацоўніцай выдавецтва, і калі прыйшоў новы менеджэр, ён накіроўваў людзей да маёй маці, калі ў іх былі пэўныя праблемы, якія трэба было вырашыць. Нашы бацькі былі шчырымі патрыётамі. Яны думалі, што савецкае жыццё дало ім усё. Яны ведалі пра пагромы і яўрэйскую рысу аселасці і іншых абмежаваннях яшчэ да рэвалюцыі. Савецкае жыццё зрабіла іх раўнапраўнымі грамадзянамі краіны. Антысемітызму не было. Мае бацькі лічылі, што савецкі рэжым ім патрэбны. Нас выхоўвалі патрыётамі сваёй краіны. Мы не прытрымліваліся ніякіх рэлігійных традыцый і не адзначалі яўрэйскія святы дома, таму што мае бацькі былі атэістамі. Дома мы адзначалі савецкія святы – 1 мая і 7 лістапада. Мая мама рыхтавала вячэру і збіраліся з сябрамі. Для дзяцей накрывалі асобны стол. Дарослыя спявалі песні і танцавалі. У нас былі свае забавы: гралі ў розныя гульні, хорам спявалі савецкія песні, чыталі вершы.