На фатаграфіі – я. Так я выглядаю цяпер. Я зрабіў гэтую фатаграфію для афармлення замежнага пашпарта, так як хацеў наведаць сына ў Латвіі. Гэтая фатаграфія была зроблена ў Слуцку ў 2005 годзе.
Я люблю маю Беларусь і люблю мой Слуцк. Я цаню тое, што наш урад клапоціцца пра нас. З кожным годам жыццё ў Беларусі паляпшаецца.
Што б ні казалі пра нашу краіну, мы задаволеныя сваім жыццём тут. Магчыма, камусьці гэта не спадабаецца, але асабіста я вельмі задаволены ўладай.
Мы з жонкай жывём у дастатку. Я атрымліваю 190 даляраў у эквіваленце, мая жонка – каля 120 даляраў, а камунальныя паслугі і прадукты харчавання каштуюць нядорага. Мы цалкам спраўляемся.
У 1995 годзе ў Слуцку была арганізавана яўрэйская абшчына. Да таго часу я выйшаў на пенсію і пачаў актыўна працаваць у абшчыне. Я – намеснік старшыні нашай абшчыны.
Абшчыну складаюць пажылыя людзі старэйшыя за 60 гадоў, некаторым больш 80. На жаль, маладыя людзі слаба ўдзельнічаюць у жыцці абшчыны.
Зараз людзі ўжо не баяцца прызнаваць сваё яўрэйскае паходжанне. Наадварот, цяпер гэта выгадна з улікам дапамогі ад абшчыны.
Людзі, якія ідэнтыфікавалі сябе як рускія ці беларусы, прыходзяць цяпер у нашу абшчыну як яўрэі, але мы не адпраўляем такіх людзей прэч. Яўрэі выжылі ў гэтым свеце дзякуючы той падтрымцы, якую яны аказвалі адзін аднаму.
Нам патрэбна наша абшчына. Па меншай меры, абшчына аб’яднала яўрэяў у Слуцку. Мы былі раз’яднаныя да яе. Мы не ведалі адзін аднаго і не размаўлялі, але цяпер мы як сям’я.
Мы збіраемся тры разы на тыдзень, адзначаем шабат ў суботу. Людзі збіраюцца разам, каб падзяліцца думкамі, радасцямі і праблемамі.
Мы стараемся рабіць усё, што ад нас залежыць, для таго, каб людзі памяталі пра нявінных ахвяраў Халакоста. Мы ўсталявалі помнік ахвярам Халакоста ў Слуцку.
У Слуцку ёсць тры помнікі на месцах расстрэлаў. Добра, калі людзі разумеюць, што памяць трэба захоўваць, што гэта не проста кавалак мармуру; гэта – даніна павагі тым, хто пайшоў з жыцця, тым, хто паказаў нам прыклад таго, што нават у самых жудасных умовах чалавек можа захоўваць пачуццё ўласнай годнасці і самапавагу.
Памяць – адукацыйная праграма Centropa па гісторыі яўрэяў ХХ стагоддзя ў Беларусі і Расіі.
Ⓒ 2020 Centropa — Усе правы абаронены
Юрыдычная інфармацыя — Палітыка прыватнасці
Cookie Settings.