Фрыдрых Фалевіч сярод жыхароў Слуцка, якія адзначаюць Дзень Перамогі

Гэтая фатаграфія была зроблена ў Слуцку ў Дзень Перамогі 9-га мая 1945 года. Гэта было вялікае свята для ўсяго насельніцтва Слуцка.

На фатаграфіі я другі злева, у самым нізе. Я не ведаю нікога з тых, хто на гэтай фатаграфіі. Усе гэтыя людзі – проста шчаслівыя жыхары горада, якія выйшлі на вуліцы. На мне салдацкая пілотка.

Калі савецкія войскі ўвайшлі ў Слуцк, людзі кідалі кветкі, а салдаты кідалі нам у адказ пілоткі, так як больш нічога ў іх не было. Я доўга насіў сваю і вельмі ёй ганарыўся.

Гэтая фатаграфія была зроблена вулічным фатографам, і доўга захоўвалася ў гарадскім музеі. Нядаўна музей зрабіў яе копію і перадаў арыгінал мне на памяць.

Падчас Другой сусветнай вайны Слуцк практычна ўвесь быў разбураны. Вуліца Леніна, галоўная вуліца Слуцка, працягнулася праз увесь горад, ляжала ў руінах.

Вуліца праглядалася з канца ў канец. Усюды былі сляды разбурэнняў і злачынстваў немцаў. Слуцк двойчы гарэў дашчэнту: падчас наступу і адступлення нямецкіх войскаў.

Мы з мамай і братам атрымалі адзін пакой у доме, уладальнік якога яшчэ не вярнуўся з эвакуацыі. У два іншыя пакоі гэтай камуналкі размясцілі 3-га сакратара Слуцкага райкама партыі.

У гэтай кватэры мы святкавалі Дзень Перамогі 9-га мая 1945 года. Было столькі радасці тады, у горадзе было сапраўднае свята! Людзі выйшлі на вуліцы, радаваліся, абдымалі адзін аднаго і плакалі.

У цэнтры Слуцка стаяў помнік Леніну, перад выканкамам.

Калі немцы акупавалі Слуцк, яны знеслі помнік, але п’едэстал па-ранейшаму быў там. 9-га мая яго ўпрыгожылі чырвонымі сцягамі і кветкамі і ўвечары людзі танчылі і спявалі там.

Нас з братам выхоўвалі ў духу патрыятызму. Мы былі савецкімі дзецьмі: піянерская арганізацыя, камсамол і камуністычная партыя былі святымі для нас.

У школе я быў актыўным піянерам. Калі мне споўнілася 14, у 1948 годзе, я ўступіў у камсамол. Я быў актывістам у школе і актыўным членам камітэта камсамола школы. Ува мне заўсёды жыла дзіцячая любоў да савецкіх святаў.

Нават пасля вайны, у цяжкі і галодны пасляваенны перыяд, у нашай краіне і ў нашым горадзе адзначалі савецкія святы так, нібы бы і не было вайны. На святы я заўсёды хадзіў на парады, разам са сваёй школай.

Я і зараз памятаю, як мяне перапаўняла радасць, калі я ішоў у калоне арганізатараў параду, а вакол былі кветкі, сцягі, гучалі лозунгі:

«Няхай жывуць савецкія піянеры і камсамол!» Гэта было выдатна!

Гэта было велічна, прыгожа, дынамічна і патрыятычна! Нават цяпер, калі людзі майго пакалення збіраюцца разам і ўспамінаюць тыя парады на 1 Мая, на Дзень Кастрычніцкай рэвалюцыі і на Дзень Перамогі, нашы вочы напаўняюцца слязьмі.

Людзі былі на ўздыме і гэта адчуванне захоўвалася з году ў год. Гэта было выдатна, проста выдатна!